Geschiedenis van de zeep
Het eerste concrete bewijs van zeepachtige substantie is gedateerd rond 2800 voor Christus. De eerste zeepmakers waren Babyloniërs, Mesopotamiërs, Egyptenaren, maar ook de oude Grieken en Romeinen.
Ja, dat klopt: zo lang bestaat zeep en zeep maken al!
Allemaal maakten ze zeep door vet, olie en zouten te mengen. Zeep werd niet gemaakt en gebruikt voor baden en persoonlijke hygiëne, maar werd eerder geproduceerd voor het schoonmaken van kookgerei en kleding of werd gebruikt voor medische doeleinden.
Industriële zeepproductie vond plaats in de jaren 1450 tot 1500 in Frankrijk en al in de jaren 1200 werd het proces geïndustrialiseerd in het Midden-Oosten.
De productie van grotere industriële hoeveelheden zeep van goede kwaliteit begon pas rond de 18e eeuw, toen men ontdekte hoe men grote hoeveelheden natronloog kon maken.
De productie van vloeibare zeep begon in de jaren 1800, en werd in 1865 gepatenteerd; het gebruik ervan werd praktischer dan dat van typische zeep bars.
Traditioneel koud proces van zeep maken:
Zeep wordt gemaakt door vetten en oliën te laten reageren met een alkali, ook wel loog genoemd. Loog is ook bekend als bijtend, natronloog of natriumhydroxide. Als u wel eens loog hebt gebruikt om een afvoer te ontstoppen, dan is dat precies wat ik gebruik om zeep te maken.
De meeste zeepmakers (waaronder ikzelf) gebruiken eigenlijk iets minder loog dan echt nodig is, wat ervoor zorgt dat de zeep extra vet heeft (dit heet supervetten). Hierdoor verzeept een deel van de oliën niet en waardoor ze in de zeep achterblijven. Dit betekent dat zepen die op deze manier worden gemaakt, beter hydrateren en zeer zacht zijn voor de huid.
Zepen die op basis van dit proces worden gemaakt zijn super hydraterend en laten niet dat "trekkerige" gevoel op de huid achter.
Verzeping is de naam van het chemische proces dat plaatsvindt wanneer oliën en boters enz. worden gemengd met loog. Deze reactie produceert twee elementen: Glycerine en zeep.
Glycerine, een natuurlijke vochtinbrenger, is een natuurlijk product dat ontstaat bij het maken van zeep. Commerciële zeepfabrikanten verwijderen de glycerine, waardoor een zeep ontstaat die zeer uitdrogend is voor de huid.
Een koud proces zeep is klaar op het moment dat alle loog chemisch is omgezet en er niets meer van over is.
In de koud proces zeep worden de ingrediënten niet verhit, waardoor ze hun heilzame en natuurlijke eigenschappen blijven behouden.
Handgemaakte zeep moet uitharden:
Nadat een partij zeep is gemaakt, moet deze 4-6 weken uitharden (of langer, afhankelijk van het recept en van het weer (temperatuur en vochtigheid).
Meestal snij ik een plak zeep ongeveer 24 uur nadat ik het gemaakt heb en leg het dan op rekken om uit te harden. Het is dan nog een beetje zacht en plakkerig. Na een paar dagen is het zo hard dat ik het kan inpakken en opslaan in kartonnen dozen. Gedurende deze tijd blijft het vocht verliezen en uitharden.
Hoe langer je zeep laat uitharden, hoe harder hij wordt en hoe langer hij meegaat als je hem gaat gebruiken.
Leuke feiten over zeep:
Zeep zou zijn naam hebben gekregen van de berg Sapo in Rome. Het is de naam van een fictieve berg in de omgeving van Rome die in verband zou worden gebracht met zeep.
Er is een zeepplant die Zeepkruid heet en zijn naam kreeg omdat zijn bladeren en wortels saponine bevatten dat een rijk schuim produceert en vaak wordt gebruikt bij het wassen.
Een mooi stuk zeep kan in Qatar wel tweeduizend dollar kosten! Het staat bekend als de duurste zeep ter wereld en wordt geproduceerd met diamant- en goudpoeder.
Zeep was ooit een luxeartikel: in de jaren 1500 en 1700 werd zeep vereerd onder de rijken.
Rond de 13e en 14e eeuw werd zeep door de Britse regering belast, wat bijdroeg tot de status van zeep als luxeartikel.
De meeste moderne zepen zijn wasmiddelen. Tegenwoordig is zeep gemeengoed. Maar misschien realiseer je je niet dat de zeep in je huis waarschijnlijk geen zeep is. In het begin van de 20e eeuw creëerden Duitse wetenschappers wasmiddelen als betaalbaarder alternatief voor zeep.
Vet is een belangrijk ingrediënt van veel zepen. Dierlijke vetten, plantaardige oliën en boter, zoals olijf-, zonnebloem-, ricinus-, soja-, druivenpit- en rijstzemelenolie, maar ook rundervet, varkensreuzel, kokos-, shea- en mangoboter, om er maar een paar te noemen.
Wassen met water en zeep verwijdert vuil, zweet, olie, dode huidcellen en ziekteverwekkers.
We absorberen 60% van de stoffen die we op onze huid smeren, dus alles wat je op je huid smeert, komt onder je huid terecht.
De term soap opera stamt uit de Amerikaanse radiodrama's van de jaren 1930, die vaak gesponsord werden door zeep- of wasmiddelfabrikanten.
